Χρόνια προστατίτιδα

Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμονή του προστάτη (προστάτης αδένας) και είναι μια εξαιρετικά συχνή ασθένεια. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, επηρεάζει το 35-45% του ισχυρότερου φύλου. Επιπλέον, η ασθένεια προσβάλλει κυρίως άνδρες ηλικίας 20 έως 50 ετών, δηλαδή στην ακμή της ζωής τους, κατά τη φάση της ενεργού σεξουαλικής ζωής.

Η κύρια λειτουργία του προστάτη είναι να συμμετέχει στο σχηματισμό του σπέρματος. Οι πολυάριθμοι αδενικοί λοβοί του εκκρίνουν μια έκκριση που κάνει το σπέρμα ρευστό και λιγότερο παχύρρευστο, τροφοδοτεί το σπέρμα με θρεπτικά συστατικά και έτσι εξασφαλίζει τη δραστηριότητα και τη ζωτικότητά του. Το σπέρμα ρέει στον προστάτη, εμπλουτίζεται με αυτό το έκκριμα και, όταν διεγείρεται, χύνεται στην ουρήθρα (ουρήθρα). Οι μυϊκές ίνες του προστάτη εμπλέκονται στην «απώθηση» του σπέρματος κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ο προστάτης βρίσκεται σε ένα μικρό χώρο, οριοθετημένος από τα οστά της λεκάνης, μεταξύ άλλων οργάνων που εμπλέκονται στις καθημερινές λειτουργίες του ατόμου. Επομένως, η φλεγμονή του προστάτη επηρεάζει άλλες φυσιολογικές διεργασίες. Έτσι, το πάνω μέρος της ουρήθρας (ουρήθρα) διέρχεται από τον αδένα του προστάτη, επομένως η προστατική νόσος στους άνδρες συχνά οδηγεί σε προβλήματα με την ούρηση, τα οποία εμφανίζονται συχνά και η ίδια η διαδικασία είναι επώδυνη και δύσκολη. Το πίσω μέρος του προστάτη βρίσκεται σφιχτά στο τοίχωμα του ορθού, το οποίο μπορεί να προκαλέσει δυσκοιλιότητα εάν γίνει φλεγμονή.

Η προστατίτιδα έχει συμπτώματα παρόμοια με άλλες παθήσεις του ουρογεννητικού συστήματος (προστατικό αδένωμα, κυστίτιδα, ουρηθρίτιδα κ. λπ. ). Επομένως, εάν αισθανθείτε ενόχληση σε αυτόν τον τομέα, πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν ουρολόγο για την κατάλληλη θεραπεία.

Τύποι προστατίτιδας

Ανάλογα με τη σοβαρότητα της φλεγμονώδους διαδικασίας και τη διάρκεια της νόσου, η προστατίτιδα χωρίζεται σε δύο τύπους: οξεία (η διάρκεια της οποίας δεν υπερβαίνει τους 3 μήνες) και χρόνια. Τα αίτια της οξείας προστατίτιδας, τα χαρακτηριστικά των αλλαγών στον αδένα σε διαφορετικά στάδια και τα συμπτώματα έχουν μελετηθεί καλά και έχουν αναπτυχθεί αρκετά αποτελεσματικές μέθοδοι θεραπείας. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις σχετικά με τη χρόνια προστατίτιδα - αυτό ισχύει τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη θεραπεία της νόσου.

Οξεία προστατίτιδα: συμπτώματα, στάδια, αιτίες

Η οξεία προστατίτιδα εμφανίζεται στο 5-10% των ανδρών, πιο συχνά μεταξύ 20 και 42 ετών. Με την κατάλληλη θεραπεία, η ασθένεια δεν διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες. Τα συμπτώματα της προστατίτιδας είναι πολύ έντονα, γεγονός που στις περισσότερες περιπτώσεις αναγκάζει τον ασθενή να συμβουλευτεί αμέσως έναν γιατρό.

Η οξεία προστατίτιδα χαρακτηρίζεται από τα ακόλουθα εμφανή συμπτώματα:

• Τοπικές εκδηλώσεις είναι πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα, στο περίνεο, στη βάλανο, στο ορθό, ο πόνος μπορεί να εκπέμπεται στο κάτω μέρος της πλάτης και στον κόκκυγα. Λόγω της φλεγμονώδους διόγκωσης του προστάτη, ο αυλός της ουρήθρας, που διέρχεται από τον αδένα, στενεύει, προκαλώντας δυσκολία και πόνο κατά την ούρηση. Μπορεί να συμβεί οξεία κατακράτηση ούρων κατά την οποία ο ασθενής δεν μπορεί πλέον να ουρήσει ανεξάρτητα (απαιτείται νοσηλεία και εισαγωγή καθετήρα).
• Γενικά – υψηλή θερμοκρασία, αδυναμία, δίψα, ναυτία, έμετος, μειωμένη συνείδηση κ. λπ.

Υπάρχουν τρεις μορφές (ή στάδια) οξείας προστατίτιδας: καταρροϊκή, ωοθυλακική και παρεγχυματική. Ένα απόστημα (έλκος) του προστάτη αναγνωρίζεται επίσης ως ανεξάρτητη μορφή (N. A. Lopatkin, 2002). Διαφέρουν ως προς το βάθος της βλάβης στον ιστό του προστάτη, τη σοβαρότητα της φλεγμονώδους διαδικασίας και τα συμπτώματα της νόσου:

1. Πρώτον, επηρεάζεται η βλεννογόνος μεμβράνη των αγωγών - τα σωληνάρια μέσω των οποίων η έκκριση του προστάτη παροχετεύεται στην ουρήθρα. Αναπτύσσεται καταρροϊκή προστατίτιδα.
2. Οι ίδιοι οι αδένες, που είναι υπεύθυνοι για την παραγωγή εκκρίσεων, εμπλέκονται στη φλεγμονή - ωοθυλακική προστατίτιδα.
3. Η φλεγμονή εξαπλώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του οργάνου - αναπτύσσεται παρεγχυματική προστατίτιδα.
4. Η πορεία της οξείας προστατίτιδας μπορεί να περιπλέκεται από την ανάπτυξη αποστήματος - αποστήματος προστάτη. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη μορφή της νόσου γιατί. . . Χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, η λοίμωξη μπορεί να εισέλθει στην κυκλοφορία του αίματος - τα μικρόβια εξαπλώνονται σε όλο το σώμα και μολύνουν το αίμα (αναπτύσσεται σήψη), η οποία πιθανότατα οδηγεί σε θάνατο.

Αιτίες Προστατίτιδας

Η κύρια αιτία της οξείας προστατίτιδας είναι η μόλυνση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παθογόνα φτάνουν στον προστάτη από την ουρήθρα μέσω της ανιούσας οδού. Αυτά θα μπορούσαν να είναι:

• σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις: γονόκοκκοι (αιτιογόνοι παράγοντες της γονόρροιας), χλαμύδια, τριχομονάδες, ουρεόπλασμα, κ. λπ.
• ευκαιριακές μικροοργανισμοί, δηλαδή μικρόβια που μπορεί να υπάρχουν συνεχώς στο σώμα αλλά ενεργοποιούνται μόνο όταν εξασθενεί η γενική και τοπική ανοσία. Οι πιο συχνοί είναι το Escherichia coli, «ένοχοι» μπορεί επίσης να είναι η Klebsiella, ο Proteus και σπανιότερα οι στρεπτόκοκκοι, οι σταφυλόκοκκοι κλπ. Η αιτία αυτή διαγιγνώσκεται συχνότερα σε άνδρες άνω των 40 ετών.

Πολύ λιγότερο συχνά, τα μικρόβια (π. χ. σταφυλόκοκκοι) μπορούν να εισέλθουν στον προστάτη με άλλους τρόπους:

• με τη ροή του αίματος ή της λέμφου από πυώδεις εστίες στο σώμα (χρόνια αμυγδαλίτιδα, ιγμορίτιδα, βράσεις, χαλασμένα δόντια κ. λπ. ). Σε αυτή την περίπτωση, η οξεία προστατίτιδα μπορεί να ξεκινήσει αμέσως με ένα απόστημα (έλκος).
• από την ουρήθρα κατά μήκος της κατιούσας οδού, εάν υπάρχει φλεγμονή της ουροδόχου κύστης (κυστίτιδα), των νεφρών και του ανώτερου ουροποιητικού συστήματος.
• κατά τη διάρκεια διαφόρων θεραπευτικών και διαγνωστικών διαδικασιών στον προστάτη (εισαγωγή καθετήρα στην ουρήθρα, χορήγηση φαρμάκων κ. λπ. ). Η μόλυνση εισέρχεται στον προστάτη μέσω τραυματισμένων περιοχών.

Ωστόσο, η μόλυνση δεν είναι η μόνη αιτία φλεγμονής. Ο προστάτης είναι ένα όργανο καλά προστατευμένο από την εισβολή μικροβίων. Η στειρότητά τους διατηρείται χάρη στο έργο του γενικού ανοσοποιητικού συστήματος, καθώς και στους τοπικούς αμυντικούς μηχανισμούς: η έκκριση του προστάτη έχει την ικανότητα να καταστρέφει τα μικρόβια που έχουν διεισδύσει στο όργανο. Επομένως, για την ανάπτυξη λοίμωξης στο όργανο πρέπει να δημιουργηθούν ορισμένες προϋποθέσεις.

Ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη μικροβίων είναι η συσσώρευση νεκρών κυττάρων στον ιστό, τα οποία, λόγω της περιεκτικότητάς τους σε πρωτεΐνες, αποτελούν εξαιρετικό έδαφος αναπαραγωγής λοιμώξεων. Για παράδειγμα, η μόλυνση μπορεί να τρέφεται με στάσιμες εκκρίσεις προστάτη που παραμένουν στους πόρους λόγω ατελούς εκσπερμάτωσης. Από αυτή την άποψη, για την αποτελεσματική θεραπεία της προστατίτιδας και την πρόληψή της, είναι απαραίτητο να δοθεί προσοχή στις διεργασίες συμφόρησης στη λεκάνη και στις αιτίες εμφάνισής τους.

Χρόνια προστατίτιδα: συμπτώματα, αιτίες

Η χρόνια προστατίτιδα έχει μακροχρόνιο (που διαρκεί περισσότερο από 3 μήνες) υποτροπιάζοντα (υποτροπιάζοντα) χαρακτήρα. Η ασθένεια έχει μια σειρά από δυσάρεστα συμπτώματα:

• Δυσλειτουργία ούρων. Λόγω φλεγμονής, εμφανίζεται ερεθισμός των νευρικών απολήξεων στην ουρήθρα, με αποτέλεσμα συχνή παρόρμηση για ούρηση (ειδικά τη νύχτα), ξαφνική και επιτακτική ανάγκη για ούρηση και ακράτεια ούρων. Ταυτόχρονα, η ίδια η ούρηση είναι δύσκολη και μπορεί να συνοδεύεται από πόνο κοπής, καθώς η ουρήθρα συμπιέζεται λόγω της διόγκωσης του αδένα.
• Διαταραχές σεξουαλικής λειτουργίας. Κατά τη σεξουαλική επαφή υπάρχει ταχύτερη εκσπερμάτιση και πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά από αυτή τη διαδικασία. Η στύση γίνεται πιο αδύναμη και η λίμπιντο μειώνεται. Η μακροχρόνια αναλφάβητη θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε ανικανότητα και στειρότητα.
• Πόνος που νιώθει ο ασθενής όχι μόνο στα γεννητικά όργανα και τη λεκάνη (όρχεις, βάλανο, περίνεο, ορθό), αλλά και στο κάτω μέρος της πλάτης, στο εσωτερικό των μηρών.
• Προστατόρροια, όταν απελευθερώνεται προστατική έκκριση από την ουρήθρα εκτός της σεξουαλικής επαφής. Αυτό οφείλεται σε εξασθένηση του μυϊκού τόνου των αγωγών του προστάτη, με αποτέλεσμα η έκκριση να ρέει ελεύθερα στην ουρήθρα. Στη βακτηριακή προστατίτιδα, η έκκριση μπορεί να αναμιχθεί με πύον, στην ασβεστώδη προστατίτιδα (με σχηματισμό λίθων) - με αίμα.
• Καταθλιπτικές καταστάσεις, αυξημένη κόπωση, άγχος κ. λπ. Κάποιοι απορροφώνται τόσο συναισθηματικά από την ασθένεια που δεν τους ενδιαφέρει πλέον τίποτα, κάτι που οδηγεί στην απώλεια της δουλειάς τους, στην καταστροφή της οικογένειάς τους - «σε ασθένεια με χωρισμό από. "Πραγματικότητα. "

Στασιμότητα διεργασίες στο λεκανοπέδιο

Η κύρια προϋπόθεση για την ανάπτυξη της προστατίτιδας (τόσο οξείας όσο και χρόνιας) είναι η συμφόρηση στη λεκάνη. Μόνο σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις μπορεί αυτοάνοσες ή ορμονικές διαταραχές να είναι η αιτία της προστατίτιδας.

Η συμφόρηση μπορεί να είναι τοπικής φύσης και μπορεί να αναφέρεται μόνο σε στασιμότητα των εκκρίσεων του προστάτη. Μπορεί να προκύψει λόγω συχνής διακοπής της συνουσίας, αυνανισμού ή λόγω παρατεταμένης αποχής, καθώς η τακτική σεξουαλική ζωή και η πλήρης σεξουαλική επαφή είναι πολύ σημαντικά για την υγεία του άνδρα. Κατά τον αυνανισμό, η ατελής εκσπερμάτιση συμβαίνει λόγω καθιστή, ακίνητης θέσης, καθώς η δύναμη εξώθησης του σπερματικού υγρού εξαρτάται από την καλή κυκλοφορία του αίματος στην περιοχή, η οποία πρέπει να διασφαλίζεται από την ενεργό εργασία των πυελικών μυών.

Η έκκριση που παραμένει στους πόρους πυκνώνει και τους φράζει, εμποδίζοντας την απελευθέρωση νέας έκκρισης. Σε αυτή την περίπτωση, το στάσιμο έκκριμα χάνει τις βακτηριοκτόνες του ιδιότητες, δηλ. η. Ικανότητα καταστροφής μικροβίων. Τα κύτταρα που περιέχονται στο έκκριμα πεθαίνουν και τα σωματίδια αποσύνθεσής τους (πρωτεΐνη) γίνονται πρόσφορο έδαφος για μολύνσεις. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κατανοήσουμε όταν η προστατίτιδα προκαλείται από μια ευκαιριακή χλωρίδα (π. χ. E. coli) που υπάρχει συχνά στο σώμα αλλά ενεργοποιείται μόνο υπό ευνοϊκές συνθήκες - μέσω της συσσώρευσης νεκρών κυττάρων.

Ωστόσο, η στασιμότητα των εκκρίσεων λόγω μιας λιγότερο από ιδανικής σεξουαλικής ζωής δεν είναι η μόνη αιτία προστατίτιδας, ειδικά εάν πρόκειται για χρόνια προστατίτιδα ή για μεγάλη ηλικία. Σημαντικό ρόλο παίζει η στασιμότητα του αίματος και της λέμφου στη λεκάνη, η οποία οδηγεί επίσης στη συσσώρευση νεκρών κυττάρων και άλλες αρνητικές αλλαγές στον ιστό.

Όπως γνωρίζετε, όλοι οι ιστοί στο σώμα μας αποτελούνται από κύτταρα. Τα κύτταρα του σώματος πεθαίνουν συνεχώς και καταστρέφονται (υπό την επίδραση τοξινών, φορτίων σοκ, υποθερμίας, οιδήματος κ. λπ. ). Ωστόσο, με επαρκή λεμφική ροή (κίνηση της λέμφου μέσω των αγγείων του λεμφικού συστήματος), τα νεκρά κύτταρα απομακρύνονται από τον ιστό, ελευθερώνοντας χώρο για την ανάπτυξη νέων λειτουργικών κυττάρων, δηλαδή κυττάρων που εκπληρώνουν την κύρια λειτουργία του ιστού (για παράδειγμα για τον προστάτη - Παραγωγή έκκρισης, για τα μυϊκά κύτταρα - συσταλτικότητα).

Λόγω της φλεβικής στασιμότητας, εμφανίζεται οίδημα των πυελικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένου του προστάτη. Σε ένα στενό χώρο που περιορίζεται από τα οστά της λεκάνης, μια τέτοια υπεραφθονία αίματος οδηγεί σε τσιμπήματα των αιμοφόρων αγγείων (αντίστοιχα, η διατροφή επιδεινώνεται), συμπίεση των απεκκριτικών αγωγών του προστάτη κ. λπ. Ο κυτταρικός θάνατος επιταχύνεται.

Ο κύριος λόγος της στασιμότητας είναι η σωματική αδράνεια (καθιστική ζωή). Δεν είναι τυχαίο ότι η ασθένεια εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα που περνούν πολύ χρόνο στην οδήγηση, σε εργαζόμενους γραφείου και σε άτομα που δεν μπορούν να ακολουθήσουν έναν ενεργό τρόπο ζωής λόγω προβλημάτων υγείας. Σήμερα υπάρχει μια βαθύτερη κατανόηση του γιατί ο καθιστικός τρόπος ζωής έχει τόσο βλαβερές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία, συμβάλλοντας όχι μόνο στην ανάπτυξη προστατίτιδας, αλλά και δυσκοιλιότητας, αδενώματος προστάτη, κυστίτιδας κ. λπ.

Κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας, οι σκελετικοί μύες τεντώνονται και παράγουν βιολογική μικροδονητική ενέργεια* μέσω της εναλλασσόμενης συστολής των μυϊκών ινών.

Η βιολογική μικροδόνηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για πολλές μεταφορικές και μεταβολικές διεργασίες στο σώμα, ειδικά για (α) λεμφική ροή και (β) φλεβική παροχέτευση, καθώς και για τη φυσιολογική λειτουργία των νεφρών και του ήπατος (γ).

(α) Σε αντίθεση με το κυκλοφορικό σύστημα, το λεμφικό σύστημα δεν έχει αντλία (καρδιά) και τα περισσότερα αγγεία δεν έχουν μυϊκό «τοίχωμα» που συμπιέζει τα αγγεία και ωθεί τη λέμφο προς τα εμπρός Η κίνηση της λέμφου εξασφαλίζεται από την εργασία του μυϊκού ιστού που Βρίσκεται δίπλα στα αγγεία (σκελετικοί μύες ή το μυϊκό κάλυμμα άλλων οργάνων), η λεμφική ροή ελέγχεται από μικροδόνηση των μυών του πυελικού εδάφους, της ουροδόχου κύστης και της περισταλτικής (σύσπαση σαν κύμα). Επομένως, η «αδράνεια» των μυών της πυέλου και η δυσκοιλιότητα (που υποδηλώνει αδύναμη περισταλτική) οδηγούν σε στασιμότητα, συσσώρευση νεκρών κυττάρων και, ως αποτέλεσμα, προστατίτιδα.

(β) Τα περισσότερα φλεβικά αγγεία έχουν τα δικά τους μυϊκά τοιχώματα. Ωστόσο, η συσταλτική τους δραστηριότητα «προάγεται» και από το έργο των σκελετικών μυών, αφού η συμπιεστική δύναμη πρέπει να είναι επαρκής ώστε το φλεβικό αίμα να υπερνικήσει τη βαρύτητα και να επιστρέψει στην καρδιά μειώνεται και με την παρουσία πρόσθετων επιβλαβών παραγόντων έρχεται Αυτό οδηγεί σε φλεβικές παθήσεις και ακόμη και σε σχηματισμό φλεβικής συμφόρησης.

(γ) Ο καθιστικός τρόπος ζωής επηρεάζει τη λειτουργία των νεφρών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ισορροπία νερού και ηλεκτρολυτών στο αίμα. Αυτή η παράμετρος αίματος επηρεάζει άμεσα τη συσταλτική δραστηριότητα όλων των μυϊκών ιστών του σώματός μας (τον σκελετικού μυός, τον τόνο της ουροδόχου κύστης, τα έντερα, τους πόρους του προστάτη κ. λπ. ). Η απόδοση των νεφρών εξαρτάται από τη δυναμική εργασία των μυών της πλάτης και τη γενική φυσική δραστηριότητα. Ομοίως, η ποιότητα του καθαρισμού του αίματος από τοξίνες και άλλα απόβλητα εξαρτάται από την απόδοση του ήπατος.

Ο μυϊκός ιστός παράγει μικροδονητική ενέργεια συνεχώς και ανεξάρτητα από τη σωματική μας προσπάθεια, ακόμη και σε κατάσταση ηρεμίας (όταν κοιμόμαστε). Ωστόσο, η απαραίτητη ισχύς και συχνότητα της μικροδόνησης αναπτύσσεται μόνο κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας.

Συμπέρασμα: Η τακτική σεξουαλική ζωή και η σωματική δραστηριότητα είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για την πρόληψη και θεραπεία της προστατίτιδας, καθώς κατά τη διάρκεια της σωματικής μυϊκής έντασης δημιουργείται βιολογική μικροδονητική ενέργεια, η οποία εμποδίζει τη στασιμότητα των εκκρίσεων, του φλεβικού αίματος και της λέμφου στα όργανα της πυέλου.

Φαρμακοθεραπεία

Η φαρμακευτική θεραπεία είναι πιο αποτελεσματική στη θεραπεία της οξείας προστατίτιδας και συνήθως περιλαμβάνει:

1. Αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα για την καταπολέμηση των λοιμώξεων. Δεδομένου ότι οι δοκιμές για τον προσδιορισμό του τύπου των μικροβίων που προκάλεσαν οξεία φλεγμονή χρειάζονται περισσότερο από μια εβδομάδα και η οξεία κατάσταση του ασθενούς δεν επιτρέπει μεγάλη αναμονή, η θεραπεία ξεκινά συχνά «τυφλά», συνταγογραφούνται αντιβιοτικά ευρέος φάσματος. με βάση τα αποτελέσματα, οι βακτηριολογικές εξετάσεις επιτρέπουν την προσαρμογή της θεραπείας.
2. Αντιπυρετικά και παυσίπονα για την ανακούφιση της κατάστασης του ασθενούς.
3. Αναστολείς άλφα και παρόμοια φάρμακα. Μειώνουν τον μυϊκό τόνο, ανακουφίζουν δια της βίας από το πρήξιμο στον προστάτη, διευκολύνοντας έτσι την ούρηση.
4. Λήψη μεγάλων ποσοτήτων υγρού (αλατόνερου) για τον καθαρισμό του σώματος από τις τοξίνες που δηλητηριάζουν ολόκληρο το σώμα.

Το αντιβιοτικό καταστρέφει ειδικά τη μόλυνση, η διάδοση της οποίας πυροδοτεί οξεία αντίδραση στον οργανισμό και βελτιώνει την κατάσταση του ασθενούς. Ωστόσο, χωρίς επαρκή λεμφική ροή, ο καθαρισμός των νεκρών κυττάρων και των τοξινών των ιστών δεν πραγματοποιείται στα πυελικά όργανα, επομένως εξακολουθεί να υπάρχει κίνδυνος να αναπτυχθεί αργότερα χρόνια προστατίτιδα.

Η φαρμακευτική θεραπεία για τη χρόνια προστατίτιδα περιλαμβάνει:

1. Επίσης αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα, αν και στις περισσότερες περιπτώσεις η μόλυνση περνά απαρατήρητη. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος οι εξετάσεις απλώς να μην διαγνώσουν τη μόλυνση. Ως εκ τούτου, πρέπει να ληφθούν μέτρα για να αποφευχθεί η εξάπλωση αυτής της μη ανιχνεύσιμης μόλυνσης. Μελέτες έχουν δείξει ότι έως και το 40% των ασθενών με χρόνια προστατίτιδα που δεν είχαν βακτηριακή λοίμωξη βελτιώθηκαν με αντιβιοτικά.
2. Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα που «μπλοκάρουν» τη φλεγμονώδη απόκριση του οργανισμού Η μακροχρόνια χρήση τους έχει αρνητική επίδραση στη βλεννογόνο μεμβράνη του γαστρεντερικού σωλήνα και στο σύνολο του οργανισμού.
3. Άλφα αποκλειστές για βελτίωση της απέκκρισης ούρων. Το αποτέλεσμα της θεραπείας επιτυγχάνεται με μακροχρόνια χρήση (τουλάχιστον 6-8 μήνες).

Μασάζ προστάτη

Ο προστάτης γίνεται μασάζ από το εσωτερικό - μέσω του ορθού με ένα δάχτυλο. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν το μασάζ στο σπίτι μόνοι τους (συμπονετικοί συγγενείς). Ωστόσο, ένα αποτελεσματικό μασάζ συνίσταται όχι μόνο στο μασάζ αυτής της περιοχής, αλλά στην δράση σε διάφορα μέρη του προστάτη με αυστηρή σειρά και σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Μόνο ένας ουρολόγος μπορεί να κάνει ένα ικανό και αποτελεσματικό μασάζ από αυτή την άποψη.

Πρόληψη της προστατίτιδας

Πριν από είκοσι χρόνια, η προστατίτιδα θεωρούνταν ασθένεια μέσης ηλικίας επειδή σπάνια διαγιγνώσκονταν σε άνδρες κάτω των σαράντα. Στις μέρες μας, η οξεία φλεγμονή του προστάτη δεν είναι ασυνήθιστη στους εικοσάχρονους. Και χρόνια προστατίτιδα παρατηρείται στο 45% των ανδρών ηλικίας 25 έως 50 ετών.

Η προστατίτιδα συνοδεύεται από επώδυνα συμπτώματα (πυρετός, πόνος, δυσκολία στην ούρηση, στυτική δυσλειτουργία), οδηγεί σε επιπλοκές όπως κυστίτιδα, πυελονεφρίτιδα, υπογονιμότητα και φυσικά μειώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής.

Ως εκ τούτου, σήμερα οι άνδρες ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για τρόπους πρόληψης της προστατίτιδας.

Ποιος χρειάζεται την πρόληψη της προστατίτιδας;

Υπάρχουν ομάδες ανδρών των οποίων ο κίνδυνος να αναπτύξουν προστατίτιδα είναι υψηλότερος από άλλους.

• Άνδρες άνω των 45 ετών.
• Εκπρόσωποι καθιστικών επαγγελμάτων: προγραμματιστές, ειδικοί πληροφορικής, υπάλληλοι γραφείου, λογιστές, οικονομολόγοι κ. λπ.
• Οδηγοί που αγαπούν τις μεγάλες βόλτες με ποδήλατο και συχνά χρησιμοποιούν αεροπορικά μέσα μεταφοράς.
• Άνδρες που εκτίθενται σε προσωρινές ή μόνιμες δυσμενείς καιρικές συνθήκες: χαμηλές θερμοκρασίες αέρα και υψηλή υγρασία. Για παράδειγμα, όσοι εργάζονται εκ περιτροπής στις βόρειες περιοχές, ορειβάτες, πολυκατοικίες, λάτρεις του σκι κ. λπ.
• Υποφέρουν από χρόνιες μολυσματικές ασθένειες.
• Καπνιστής.

Ωστόσο, δεδομένου ότι η νόσος γίνεται όλο και νεότερη, όλοι οι άνδρες θα πρέπει να λάβουν μέτρα για την αποφυγή της προστατίτιδας στο μέλλον.

Υπάρχουν πολλές συστάσεις για την πρόληψη της φλεγμονής του προστάτη. Ένας άντρας μπορεί να ακολουθήσει όλα ή μερικά από αυτά. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι ακόμη και η μερική συμμόρφωση με τις συστάσεις μειώνει τον κίνδυνο αυτής της ασθένειας.

Διατροφή για την πρόληψη της προστατίτιδας

Όλοι οι γιατροί μιλούν για το ρόλο της διατροφής. Δυστυχώς, οι συστάσεις είναι πολύ συχνά γενικές. Όμως η διατροφή παίζει πραγματικά σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της προστατίτιδας. Γεγονός είναι ότι μια δίαιτα για την πρόληψη προβλημάτων με τον προστάτη θα πρέπει να λύνει αρκετά συγκεκριμένα προβλήματα, και όχι απλώς να «δυναμώνει τον οργανισμό».

Η σωστή διατροφή για την προστασία από την προστατίτιδα έχει τους ακόλουθους στόχους:

• Μειώστε τον ερεθισμό του προστάτη που εμφανίζεται μετά την κατανάλωση ορισμένων τροφών.
• Βελτιώστε την κυκλοφορία του αίματος σε μικρά και μεγάλα τριχοειδή αγγεία.
• Ομαλοποιήστε την πέψη για να εξαλείψετε τη δυσκοιλιότητα και άλλες γαστρεντερικές ενοχλήσεις. Η δυσκοιλιότητα είναι ένας από τους παράγοντες ανάπτυξης της προστατίτιδας.
• Δημιουργήστε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη της φυσικής εντερικής χλωρίδας.

Ποιες τροφές βλάπτουν τον προστάτη και αυξάνουν τον κίνδυνο προστατίτιδας;

• Κάθε είδους πιπεριές και σάλτσες, χρένο, κρεμμύδια και άλλα καυτερά μπαχαρικά: ερεθίζουν τον ιστό του προστάτη και προκαλούν φλεγμονή.
• Τα εσπεριδοειδή, ιδιαίτερα τα λεμόνια και τα γκρέιπφρουτ, τα ξινά φρούτα και τα μούρα έχουν αρνητική επίδραση στην κατάσταση του προστάτη και μειώνουν την αντοχή του στις λοιμώξεις.
• Το ισχυρό αλκοόλ προκαλεί στένωση των ήδη στενών πόρων του προστάτη, προκαλώντας στασιμότητα των εκκρίσεων, που είναι άμεσο αποτέλεσμα της προστατίτιδας.
• Τα ανθρακούχα ποτά και τα ποτά που έχουν υποστεί ζύμωση με αέρια (kvass, μπύρα) ερεθίζουν επίσης τον προστάτη.
• Πιάτα που παρασκευάζονται από όσπρια (μπιζελόσουπα, φασόλια κ. λπ. ), μανιτάρια και παραπροϊόντα: είναι δύσκολα στην πέψη, επιβραδύνουν την κινητικότητα του εντέρου και προκαλούν μετεωρισμό και δυσκοιλιότητα.
• Το μπέικον, το λαρδί και τα τηγανητά τρόφιμα αυξάνουν τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, η οποία βλάπτει την κυκλοφορία του αίματος, συμπεριλαμβανομένων των πυελικών οργάνων. Αυτό το φαινόμενο είναι συχνά η κύρια αιτία ανάπτυξης προστατίτιδας στους άνδρες.

Ποιες τροφές είναι χρήσιμες για την πρόληψη της προστατίτιδας;

• Θαλασσινά και ψάρια τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Περιέχουν σημαντικά αμινοξέα και πολυακόρεστα ωμέγα λιπαρά οξέα, τα οποία είναι απαραίτητα για τη φυσιολογική λειτουργία του προστάτη και την αντοχή του στις φλεγμονές.
• Μαϊντανός και παστινάκια (πράσινα και ριζώδη λαχανικά) μπορούν να προστεθούν ως καρύκευμα στα πιάτα, ειδικά το καλοκαίρι. Η θετική αντιφλεγμονώδης δράση αυτών των βοτάνων στον προστάτη έχει αποδειχθεί από πολυάριθμες μελέτες.
• Όλα τα είδη λάχανων (λάχανο, κουλουράκι, λάχανο, κουνουπίδι, λαχανάκια Βρυξελλών), ραπανάκια, γογγύλια - αν είναι δυνατόν πολλές φορές την εβδομάδα. Μελέτες έχουν δείξει ότι όταν καταναλώνεται τακτικά, αυτό το λαχανικό παρατείνει την υγεία των ανδρών και προστατεύει από αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στον προστάτη.
• Γαλακτοκομικά προϊόντα με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά - τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα. Απαιτούνται για την ομαλοποίηση της εντερικής κινητικότητας και τη διατήρηση της χρήσιμης μικροχλωρίδας.
• Αντιοξειδωτικά, ειδικά ρουτίνη, βιταμίνες C και E, βήτα-καροτίνη και λουτεΐνη – ένα σχήμα 30 ημερών μία φορά το χρόνο ή πιο συχνά. Τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τον ιστό του προστάτη από τις επιπτώσεις της φλεγμονής, αυξάνουν την αντίσταση του προστάτη στις λοιμώξεις, βελτιώνουν τη ροή του αίματος στα μικρά τριχοειδή αγγεία και επιβραδύνουν τις διαταραχές που σχετίζονται με την ηλικία στον ιστό.

Σπουδαίος! Όσον αφορά τις συστάσεις για την κατανάλωση ξηρών καρπών, κολοκυθόσπορων ή μπανανών, καθώς είναι πλούσιες σε απαραίτητες βιταμίνες και αντιοξειδωτικά, οι ειδικοί συμφωνούν: τα προϊόντα δεν περιέχουν αρκετά από αυτά τα μικροθρεπτικά συστατικά για να τροφοδοτήσουν τον οργανισμό με αυτά.

Αν ένας άντρας λατρεύει τους ξηρούς καρπούς ή τους σπόρους, μπορεί να τα συμπεριλάβει με ασφάλεια στη διατροφή του. Αν και αυτά τα προϊόντα δεν προκαλούν καμία βλάβη, δεν επηρεάζουν σημαντικά την κατάσταση του προστάτη. Όταν πρόκειται για την πρόληψη της προστατίτιδας, είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να χρησιμοποιείτε σύμπλοκα με υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και βιταμίνες.

Τρόπος ζωής – τι πρέπει να προσέξεις;

Εάν ένας άνδρας καπνίζει, η εγκατάλειψη αυτής της συνήθειας θα μειώσει σημαντικά την πιθανότητα προστατίτιδας. Το κάπνισμα μειώνει σημαντικά τη φλεβική παροχέτευση, προκαλώντας οίδημα των ιστών και συμφόρηση αίματος και λέμφου. Η γενική ροή του αίματος στα όργανα της πυέλου επιβραδύνεται, ο προστάτης δεν λαμβάνει αρκετή διατροφή και οξυγόνο και η κανονική λειτουργία του καθίσταται αδύνατη.

Η τακτική σεξουαλική ζωή παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη της προστατίτιδας. Αυτός είναι ο πιο σημαντικός τρόπος για την πρόληψη της συμφόρησης του προστάτη. Ωστόσο, είναι σημαντικό να χρησιμοποιείτε προφυλακτικά κατά τη διάρκεια του σεξ.

Με έναν καθιστικό τρόπο ζωής, ένας άντρας θα πρέπει να ενσωματώνει περισσότερη σωματική δραστηριότητα στη ζωή του. Το κολύμπι, το τένις ή το τρέξιμο είναι κατάλληλα, όπως και το κανονικό περπάτημα ή η μη χρήση του ανελκυστήρα.